طراحی، عملکرد و انواع توربوشارژر و سوپرشارژر

تعریف، نجوه عملکرد بهینه، نکات مهم طراحی،مشکلات و راه حل رفع مشکل طراحی، تفاوت و انواع و اجزا توربوشارژر و سوپرشارژر مانند توربین و کمپرسور و معایب این سیستم ها

با توجه به اهداف ارتقاء عملكردي موتورهاي گوناگون همچون كاهش مصرف سوخت، آلايندگي، وزن و حجم و افزايش توان و گشتاور خروجي؛ استفاده از سيستمهاي جانبي همچون راهكارهاي طراحي داخلي اين گونه موتورها بسيار مورد توجه واقع شده است.يكي از اين سيستمهاي جانبي، سيستم توربوشارژر مي باشد كه سريعا در موتورهاي اشتعال تراكمي بدليل نحوه عملكرد آنها تاثيرات خود را به نمايش گذارد و هم اكنون با پيشرفت توان طراحي در موتورهاي اشتعال جرقه اي نيز به كار مي رود.

تاريخچه توربوشارژر:

اولين توربوشارژر توسط دكتر آلفرد بوچي در سوئيس در بين سالهاي 1909 تا 1912 طراحي و ساخته شد. دكتر بوچي مديريت مهندسي مركز تحقيقات برادران سالزر را بر عهده داشت و درسال 1915 اولين نمونه يك موتور ديزل توربوشارژر شده را عرضه كرد، ولي ايدة او چندان در آن زمان مورد توجه قرار نگرفت.

در طول جنگ جهانی اول برای نخستین بار از توربوشارژرها در هواپیما استفاده شد که موتور آنها طبق اصول موتورهای اتومبیل کار می کرد. مشکل اصلی در هواپیما زمانی بود که هواپیما در ارتفاع زیاد با هوای رقیق تر برخورد می کرد و دبی هوای ورودی به موتور کاهش می یافت، با نصب توربوشارژرها این مشکل حل شد. توربوشارژرها جهت مکش هوا به داخل موتور از کمپرسور استفاده می کنند و کمپرسور شرایط مناسبی را جهت انجام فرایند احتراق فراهم می کند.

کمپانی گرت مابین سالهای 1940تا1950 اقدام به ساخت توربو شارژرهای مختص  استفاده در صنایع نیروگاهی  جهت توربین های گازی نمود .

اولين خودروهاي سبك سواري توربو بودند كه براي بازار آمريكا در سالهاي 1962 و 1963 ساخته شدند و عدم قابليت اطمينان به اين محصولات سبب محو شدن سريع آنها از بازار شد.

پس از اولين بحران نفتي در سال 1973، استفاده از سيستم توربوشارژر در موتورهاي ديزل تجاري بيشتر از پيش مورد توجه قرار گرفت و دراين برهه از زمان توجيه اقتصادي استفاده از اين سيستم در مقابل هزينه­هاي سوخت مصرفي، نمود پيدا كرد. همچنين سختگيرانه تر شدن قوانين مربوط به آلايندگي در اواخر دهة هشتاد سبب افزايش انواع موتورهاي توربوشارژر شده با كاربردهاي گوناگون شد. در دهة 70 توربوشارژر در خودروهاي اسپرت و به ويژه خودروهاي مسابقه­اي فرمول يك به كار گرفته شد و كم كم خودروهاي سواري مجهز به اين سيستم معمول تر از گذشته شدند. معمولاً گازهای خروجی از موتور به اتمسفر رانده می شود، اما موتورهایی که از توربوشارژر استفاده می کنند، گازهای خروجی به طرف توربین هدایت شده و باعث گردش توربین می شود.

اولين تحول شگرف در كاربرد توربوشارژر در خودروهاي سواري در سال 1978 با ورود مرسدس بنز300 اس دی که دارای یک موتو دیزل توربوشارژر شده بود،صورت پذیرفت.

این تحول درسال 1981 ادامه يافت. در اين دوره به سبب كاهش آلايندگي، افزايش راندمان و كاهش مصرف سوخت استفاده از اين سيستم به طور چشمگيري توسعه يافت.

توربوشارژر چیست؟

توربوشارژر نوعی سیستم دمنده است که هوا را با فشار زیاد به درون سیلندر می دمد. همان طور که می دانید، هنگامی که پیستون در حالت عکسش قرار دارد، مخلوط هوا و سوخت (در موتور دیزلی، هوا) را به درون سیلندر می مکد. هر چه فشار هوا بیشتر باشد مقدار مولکولهای هوا بیشتر خواهد بود، و باتبع مخلوط هوا و سوخت بیشتری در سیلندر جای خواهد گرفت. هر چه سوخت بیشتر باشد، قدرت ناشی از احتراق هم بدین ترتیب موتور مجهز به توربوشارژر قدرت بیشتری نسبت به موتور معمولی تولید می کند. توربوشارژر به سادگی می تواند نسبت قدرت به وزن موتور را بهبود ببخشد، یعنی با قدرت مساوی ، خودروی مجهز به توربو شارژر از موتوری با وزن و حجم کمتر سود می برد ، در نتیجه حجم و وزن خودرو نیز کمتر می شود و این بدان معنی است که شتاب خودروی مجهز به توربوشارژر بیشتر است و سریع تر به سرعت مناسب دست پیدا می کند.

نحوه عملكرد توربوشارژر:

استفاده از توربوشارژرها یکی از مؤثرترین راه های افزایش بازده در موتورهای توربین گازی می باشد. به منظور درک صحیح از نحوه عملکرد توربوشارژرها می بایستی ابتدا طرز کار موتور اتومبیل های مدرن را بررسی کنیم. این موتورها با نام مرسوم چهار زمانه شناخته شده و در هر چرخه کاری، پیستون چهار مرحله را طی می کند. زمانی که پیستون پائین می آید، در یک لحظه هوا از طریق دریچه ای به داخل سیلندر وارد می شوند و وقتی که پیستون برمی گردد، دریچه ها (سوپاپ) بسته شده و هوای درون محفظه احتراق با بالا آمدن پیستون متراکم می گردد. زمانی که پیستون به بالای سیلندر می رسد، با جرقه ی شمع، مخلوط هوا و سوخت مشتعل می شود.

توربوشارژری که هوا را با فشار8پوند-نیروبر اینچ مربع پمپ می کند باعث افزایش 54 درصدی هوای ورودی می شود.

در صورتی که دبی ورودی به داخل سیلندر افزایش یابد و هوای فشرده تری وارد آن شود، احتراق و انفجار قوی تر و نیرومندتر خواهد بود. برای این منظور توربوشارژرها وارد سیکل کاری می شوند. زماني كه مردم درباره خودروهاي مسابقه اي يا موتورهايي با بازدهي و عملكرد بالا صحبت مي كنند  عمولاً بحث توربوشارژرها مطرح مي شود. توربوشارژرها همچنين در موتورهاي ديزلي بزرگ نيز استفاده مي شوند.

توربوشارژر يك كمپرسور مي باشد كه توان خروجي موتورهاي احتراق داخلي را در اثر افزايش ميزان جرم هوا و سوخت ورودي به موتور افزايش مي دهد. يكي از مزاياي بزرگ توربوشارژرها آن است كه افزايش قدرت خروجي موتور آنها در مقايسه با وزن آنها بسيار ناچيز است و اين يكي از دلايلي است كه  باعث شده توربوشارژرها تا اين اندازه محبوب و معروف گردند.(شكل زیررا نگاه كنيد)

يك توربوشارژر از يك كمپرسور گريز از مركز و يك توربين گازي تشكيل شده است كه توربين گازي توسط پيچ به مانيفولد دود متصل مي شود و گازهاي خروجي از موتور باعث چرخش توربين گاز شده و به سبب آن كمپرسور كه توسط يك شفت به توربين گازي متصل است شروع به چرخش نموده و هواي محيط را مكش كرده و سپس آن را متراكم كرده و به طرف موتور مي فرستد ، هواي ورودي بيشتر به موتور به معني سوخت بيشتر به داخل موتور و هوا و سوخت بيشتر به معني انرژي و قدرت خروجي موتور مي باشد. سرعت چرخش توربين با توجه به استفاده توربوشاررژ مي تواند متفاوت باشد و اكثراً داراي  سرعتهاي چرخش بالا هستند به همين دليل بايد از ياتاقانهاي مخصوصي استفاده گردد كه بتواند نيروي حاصل از چرخش شفت را تحمل كند كه معمولاً از ياتاقانهاي سيال استفاده مي شود

در ياتاقانهاي سيال بين شفت و ياتاقان يك لايه روغن قرار دارد كه روغن فوق دو وظيفه مهم بر عهده دارد:

۱- باعث خنك شدن شفت و ساير قسمتهاي توربوشارژر مي شود

۲- باعث از بين رفتن اصطكاك بين شفت و ياتاقان هنگام چرخش مي شود

اجزای اصلی توربو شارژر:

1-توربین

2-کمپرسور

3-شفت مشترک بین آنها     

توربينها

توربين توربوشارژر از انرژي گاز اگزوز موتور توان مورد نياز خود را دريافت مي كند. عموماً دو نوع توربين در توربوشارژرها به كارگرفته مي­شوند:

توربينهاي جريان شعاعي

توربينهاي جريان محوري

توربين جريان شعاعي به لحاظ ظاهري بسيار مشابه كمپرسور گريز از مركز مي­باشد، با اين تفاوت كه جريان به صورت شعاعي وارد مي شود نه خارج.

توربينهاي با جريان شعاعي معمولاً در مصارف خودرويي كاربرد دارند. در موتورهاي بزرگتر مانند موتور لوكوموتيو، زير دريايي و ... از توربينهاي با جريان محوري استفاده مي شود. شماتيك يك توربين با جريان شعاعي در شكل زیر نشان داده شده است. اين نوع توربينها شامل يك محفظه ورودي و مجموعه­اي از نازلها (در توربينهاي كوچك اين نازلها حذف مي­شوند) و چرخ يا روتور توربين مي­باشند.

كمپرسورها

كمپرسورهاي كاربردي در سيستم­هاي گوناگون به چند نوع تقسيم مي­شوند:

1-كمپرسورهاي با پره­هاي لغزنده

2-كمپرسورهاي چرخشي (روتاري)

3-كمپرسورهاي گريز از مركز (سانتريفيوژ)

نكاتي در مورد طراحي يك توربوشارژر:

۱- تقويت بيش از اندازه:

اگر فشار توليدي توربوشارژر خيلي زياد باشد همان طور كه مي دانيد اين امر باعث بالا رفتن درجه حرارت هواي ورودي به موتور شده و در نتيجه سوخت قبل از آن كه توسط شمع محترق شود دچار خودسوزي شده. براي جلوگيري از پديده فوق مي بايست از بنزين با درجه اكتان بالاتر استفاده نموده و يا نسبت تراكم موتوررا كاهش دهيم.

۲- پس افت:

يكي از مشكلات توربوشارژر آن مي باشد كه توربوشارژرها نمي توانند يك قدرت فوري را زماني كه شما پدال گاز را فشار مي دهيد، ايجاد نمايند و مدت زماني طول مي كشد تا توربين گاز چرخيده و هواي متراكم شده را به داخل موتور بفرستد. به همين خاطر شما در اول حركت خودروي خود احساس يك حركت ناگهاني به طرف جلو مي كنيد. دليل اين موضوع نيروي اينرسي (واماندگي) قسمت چرخنده توربين گاز مي باشد. اما مي توانيم با تمهيداتي نيروي اينرسي را كاهش داده تا توربين گاز بتواند در مدت زمان كوتاهي شتاب گرفته و ديگر پديده پس افت ايجاد نشود، كه در زير به مواردي اشاره مي كنيم:

الف) استفاده از توربوشارژرهاي كوچك به جاي توربوشارژرهاي بزرگ:

توربوشارژرهاي كوچك سريعتر شتاب گرفته و در دور پائين موتور تقويت بهتري ايجاد مي نمايند اما نمي توانند تقويت بيشتري را در دورهاي بالاي موتور كه ما نياز به وارد نمودن حجم بيشتري از هوا به موتور هستيم را توليد كنند و نيابد دور توربين گاز در آنها خيلي بالا رود.

شركتهاي خودروسازي همچون تويوتا، آئودي، مزدا  بوگاتی اين نوع توربوشارژر را در برخي از توليدات خود به كار برده اند، به توربوشارژرهاي فوق توربوشارژرهاي دوقلونيز مي گويند.

ب) استفاده از توربين گاز با پره هاي سراميكي:

همان طور كه مي دانيد توربين گاز با پره هاي سراميكي سبكتر از توربين گاز با پره هاي فولادي هستند در نتيجه اين امر باعث مي شود كه توربين گاز سريعتر شتاب گرفته و نيروي اينرسي كاهش يابد.

ج) استفاده از ياتاقانهاي توپي به جاي ياتاقانهاي سيالي:

برخي از توربوشارژرها از ياتاقانهاي توپي به جاي ياتاقانهاي سيالي استفاده مي كنند كه ياتاقانهاي فوق بسيار دقيق و از مواد پيشرفته و خاصي ساخته شده اند تا بتوانند سرعت و حرارت شفت را كنترل نمايند. ياتاقانهاي توپي باعث مي شوند كه شفت با اصطكاك كمتري بچرخد و همچنين اين نوع ياتاقانها به ما اجازه مي دهد تا از شفتهاي كوچكتر و سبكتر استفاده نمائيم كه امر فوق باعث مي شود تا توربين گاز با شتاب بيشتري چرخيده و نيروي اينرسي آن كاهش يابد.

د) استفاده از توربوشارژرهاي ترتيبي :

برخي از موتورها از دو توربوشارژر با اندازه مختلف استفاده مي كنند كه توربوشارژر كوچكتر در دور پائين موتور تا پس افت را كاهش دهد استفاده دارد اما توربو شارژر بزرگتر در دورهاي بالاتر موتور كه نياز به تقويت و حجم استفاده شده است. ک توربوشارژر کوچکتر جلوی توربوشارژر بزرگتر کار می کند. توربوشارژر کوچک، سرعتهای کمتر را پوشش می دهد و توربوشارژر بزرگ سرعت های بیشتر را.

شکل توربو شارژر های ترتیبی

-3 مكانيزم كنترل توربين گاز:

بسياري از توربوشارژر خودروها يك سوپاپ بايپس يا گذرگاه فرعي دارد كه باعث مي شود در توربوشارژرهاي كوچك ميزان چرخش آنها از حد مجازي تجاوز نكند. در واقع سوپاپ بايپس فشار داخل توربين گاز را حس كرده و اگر فشار آن بالا باشد سوپاپ فوق باز شده و مقداري از گاز را به خارج از محفظه توربين گاز هدايت مي كند تا اين كه فشار به ميزان مطلوبي برسد.

-4مکانیزم كولر داخلي (اینتر کولر):

همان طور كه مي دانيد زماني كه هوا فشرده مي شود آن گرم شده و منبسط مي شود اما هدف از استفاده توربوشارژرها افزايش ميزان چگالي ورودي به موتور (تعداد بيشتري از مولكولهاي هوا) مي باشد. به همين خاطر از كولرهاي داخي استفاده مي كنند تا هواي فشرده خروجي از كمپرسور را خنكتر كند تا ميزان چگالي آن افزايش يابد. یکی از راه حل ها استفاده از خنک کننده داخلی می باشد که اساساً یک رادیاتور است. هوای متراکم شده که از توربوشارژر خارج می شود از میان لوله ای که توسط هوای مکیده شده موتور خنک شده، عبو ر می کند.

همان طور که در شکل دیده می شود هوای خروجی از کمپرسور،ابتدا وارد اینتر کولر شده و بعد از خنک شدن وارد محفظه احتراق میشود.

مزاياي سيستم توربوشارژر

1- منجر به افزايش توان خروجي موتور در حدود 40% تا 60% مي‌شود.

2- مصرف سوخت را با استفاده از بالانس فشار اطراف موتور بهينه مي‌سازد.

3- جهت کاهش آلاينده ها مؤثر خواهد بود.

4- اثرات تغييرات ارتفاع در راندمان و عملکرد موتور از بين خواهد رفت.

5-به لحاظ هزينه‌اي، مقرون به صرفه است.

6- نسبت توان به وزن موتور در حد زيادي افزايش خواهد يافت (حدود 40% تا 50%).

7- استفاده مجدد از گازهاي خروجي اگزوز منجر به بهينه‌سازي مصرف انرژي مي‌گردد (موتورهاي توربوشارژ شده به لحاظ مصرف انرژي 30% تا 40% بهينه‌تر هستند).

معايب سيستم توربوشارژر

1- آغاز به کارتوربين در يک دور مشخص (در دورهاي پايين توربين کار نمي‌کند که باعث ضعيف شدن شتابگيري خودرو مي‌شود، که این مسئله  با تودبوشاذژرهای زنجیره ای حل میشود.)

2- ايجاد ضربه به علت بالا بودن دماي هواي ورودي به سيلندر (اين مسئله با استفاده از المان خنک کن میانی از بین میرود.)

سوپرشارژر

یک راه دیگر برای افزودن قدرت کارآمد تر کردن موتور های به اندازه ی معمولی است. می توان این کار را با دمیدن هوای بیشتر به درون اتاقک احتراق انجام داد. با هوای بیشتر همچنین می توان سوخت بیشتری اضافه کرد. سوخت بیشتر به انفجار بزرگ تر و افزایش توان می انجامد.

برخلاف توربو شارژر ها که از گاز های اگزوز که از احتراق به دست آمده، برای به کار انداختن کمپرسور استفاده می کنند، سوپر شارژر ها قدرت خود را مستقیما از میل لنگ می گیرند. بیشتر آن ها با یک تسمه به حرکت در می آیند که ان تسمه به دور یک قرقره می پیچد که آن قرقره به یک چرخ دنده ی محرک متصل است. چرخ دنده ی محرک به نوبه ی خود چرخ دنده کمپرسور را می چرخاند. روتور کمپرسور در طرح های مختلفی عرضه می شود، اما وظیفه ی ان به درون کشیدن هواست، هوا را فشرده می کند و به منیفولد ورودی می فرستد.

انواع سوپرشارژر:

1- سوپر شارژر های روتز :

که معمولا بزرگ هستند و در بالای موتور قرار داده می شوند. سوپر شارژر های روتز در ماشین های عضلانی و اتومبیل های مسابقه و شکاری قرار داده می شوند زیرا بیرون کاپوت قرار می گیرند. به هر حال آن ها از نا کار آمد ترین سوپر شارژر ها هستند: اول اینکه به وزن خودرو اضافه می کنند و دوم این که به جای آن که هوا را به صورت یک جریان نرم و پیوسته بفرستند در انفجار های گسسته می فرستند.

با چرخش لب های گیر اندازنده، هوایی که میان لب ها گیر کرده است از سمت ورودی به سمت خروجی می روند. مقادیر بزرگی از هوا به منیفولد ورودی می روند و انباشته می شوند تا فشار مثبت ایجاد کنند. به همین جهت سوپر شارژر های روتز در واقع چیزی بیشتر از دمنده های هوا نیستند، و واژه ی دمنده ی هوا همچنان اغلب برای تمام سوپر شارژر ها به کار می رود

.

  2- سوپر شارژر های دو پیچی

یک سوپر شارژر دو پیچی هوا را به وسیله یک جفت لب گیر اندازنده که شبیه مجموعه ای از چرخ دنده های حلزونی می باشند می کشد. هوای درون یک سوپر شارژر دو پیچی مانند یک سوپر شارژر روتز در فضای ایجاد شده به وسیله ی لب های گردنده محبوس می شود. اما در یک سوپر شارژر دو پیچی هوا درون پوشش موتور فشرده می شود و این به خاطر آن است که روتورها باریک شدگی مخروطی دارند؛ یعنی هرچه از سمت ورودی به سمت خروجی برویم فضا ها برای هوا کوچک تر می شوند و هرچه فضا ها کوچک شوند هوا در فضای کوچکتری فشرده می شود.

3- سوپر شارژر های مرکز گریز

همان طور که هوا به مرکز پروانه کشیده می شود، نیروی مرکز گریز آن را وادار می کند که به صورت شعاعی به بیرون پخش شود. هوا پروانه را در سرعت بالایی ترک می کند. سوپر شارژر ها ی مرکز گریز کارآمد ترین و رایج ترین سیستم های مکش تقویت شده هستند. سبک و کوچک هستند به علاوه به جلوی موتور متصل می شوند نه به بالای آن. همچنین وقتی که موتور دور می گیرد یک ناله ی واضح از آن به گوش می رسد، ویژگی که سر ها را به سوی خیابان می چرخاند.

تفاوت بین توربوشارژر و سوپرشارژر:

تفاوت اصلی این دو سیستم منبع نیرویی است که کمپرسور آنها را به کار می اندازد و توربین را می چرخاند. سوپرشارژر از طریق یک تسمه مستقیما به موتور وصل می شود و مانند دینام و واتر پمپ توسط موتور چرخانده می شود. ولی توربوشارژر نیروی چرخش خود را از گازهای خروجی موتور تامین می کند به این صورت که در مسیر گازهای خروجی یک توربین قرار داده شده که متصل به کمپرسور توربوشارژر است و در اثر فشار گازهای خروجی این توربین به چرخش در می آید و گردش آن از این طریق به کمپرسور منتقل می شود و آن را نیز می چرخاند.

در هر دو سیستم مزایا و معایبی وجود دارد. از نظر تئوری توربوشارژر بازدهی بهتری دارد زیرا از انرژی هدر رفته در گازهای خروجی برای چرخش خود استفاده می کند اما از طرف دیگر توربوشارژر تا حدی مسیر خروج دود را مسدود کرده و مقداری فشار منفی یا Back-Pressure ایجاد می کند و تا موقعی که دور موتور بالا نرود بوست زیادی تولید نمی کند و باعث به وجود آمدن لگ یا تاخیر در دورهای پایینتر می شود.

نصب سوپرشارژر آسانتر و کم هزینه تر است زیرا نیازی به تغییر در سیستم خروجی موتور نیست. از آنجایی که سوپرشارژر نیروی خود را مستقیما از پولی میل لنگ دریافت می کند مشکل تاخیر یا لگ بسیار کمتر از توربوشارجر است زیرا نیازی به بالا رفتن دور موتور و افزایش فشار گازهای خروجی ندارد و به همین دلیل موتورهای مجهز به سوپرشارژر منحنی گشتاور صافتری دارد و برای رانندگی شهری مناسبتر است. البته در سیستمهای مدرن توربوشارژر با استفاده از توربین با پره های متغیر تا حد زیادی مشکل لگ برطرف شده است. هم در موتورهای بنزینی و هم دیزلی از توربوشارژر استفاده می شود ولی سوپرشارژر بیشتر در موتورهای بنزینی کاربرد دارد و به ندرت در موتور دیزل از آن استفاده می شود. بر خلاف سوپرشارژر، توربوشارژر به دلیل فشار و حرارت بالاتر ضرر و زیان بیشتری به موتور می زند و این حرارت زیاد به قطعات موتور سرایت می کند و علاوه بر اینکه از عمر و دوام قطعات می کاهد باعث افت قدرت نیز می شود و به همین دلیل نیاز به خنک کنندگی بیشتری دارد که از طریق اینترکولر انجام می شود. همچنین احتمال خطر آتش سوزی به دلیل حرارت بالاتر در توربوشارژر بیشتر است. به کار افتادن و افزایش بوست ناگهانی توربوشارژر در دور موتورهای بالاتر فشار زیادی به سیستم انتقال قدرت وارد می کند.

برای رسیدن به اسب بخار یکسان، توربوشارژر نیاز به بوست بیشتری نسبت به سوپرشارژر دارد زیرا گرمای بیش از حد منیفولد دود به هوای فشرده شده سرایت کرده و دمای آن را بسیار بالا می برد. گردش سوپرشارژر توسط میل لنگ حدود 20 درصد از توان موتور را می گیرد ولی این 20 درصد افت قدرت ارزش 46 درصد افزایش قدرت که در اثر نصب سوپرشارژر به دست می آید را دارد.

نکات رانندگی با موتور مجهز به توربوشارژر:

رانندگی با خودروهای مجهز به سیستم توربوشارژر نیازمند به رعایت کردن نکاتی است که راننده می بایست آنها را رعایت کند تا سیستم توربوشارژر با مشکل مواجه نشود، یکی از مهمترین نکات این است که راننده وقتی خودرو را روشن می کند، نباید پدال گاز را بطور ناگهانی فشار دهد بلکه باید مدت کوتاهی صبر کند تا روغن موتور گرم شده و به دمای کاری برسد تا بتواند عملیات روغن کاری قسمت های مختلف موتور و همچنین شفت سیستم توربوشارژر را به درستی انجام دهد، چنانچه راننده به محض روشن کردن موتور، شروع به حرکت با دور بالا نماید، عملیات روغن کاری شفت توربوشارژر با کیفیت بالا انجام نشده و آسیب می بیند که هزینه های زیادی را به دنبال خواهد داشت.

نکته دیگری که باید در خصوص خودروهای مجهز به سیستم توربوشارژر رعایت شود، زمان خاموش کردن موتور است، چنانچه راننده مسیری طولانی را با دور موتور بالا پشت سر گذاشته باشد، وقتی به مقصد رسید، نباید بطور ناگهانی موتور را خاموش کند زیرا در این وضعیت قطعا گرانروی و یا ویسکوزیته موتور کاهش یافته و کیفیت روغن کاری کاهش یافته است، در این حالت راننده می بایست چند دقیقه صبر کند تا دمای موتور و به دنبال آن دمای روغن کاهش یابد و عملیات روانکاری و خنک کاری شفت توربوشارژر به درستی انجام گیرد و بعد از آن راننده مبادرت به خاموش کردن موتور کند.

بعضی از رانندگان عادت دارند که در هنگام خاموش کردن موتور، چند بار پدال گاز را فشار دهند و سپس موتور را خاموش کنند، این کار در سیستم های مجهز به توربوشارژر کار درستی نیست و آسیب دیدن شفت آنرا به دنبال دارد. وقتی راننده بطور ناگهانی پدال گاز را فشار می دهد، سیستم توربوشارژر به کار می افتد و خاموش کردن موتور در این وضعیت موجب می شود که در لحظات آخر خاموش شدن موتور، شفت توربوشارژر به درستی روغن کاری نشود و موجب آسیب دیدن آن شود.